17 gennaio 2016

Su primu e s'urtimu Sant'Antoni 'e Mama

"A su ocu 'e Sant'Antoni de su vichinadu, babbu vocavat sos truncos pius mannos de su linnargiu, ca mama it s'unica emina de Orane chi teniat duos izzos chi sin navan' Antoni: frade meu mannu, izzu 'e su primu maridu 'e mama – mortu zovaneddu in sa gherra 'e s'Austria –, e Antoni minore, izzu 'e babbu meu, naschìu dae su sicundu cojuvìu.
Sa notte chi soe naschìa eo, mama it in su ocu 'e Sa Uddhitta vinzas a sa una, poi sind est intrada a domo... e a sas tres soe naschìa eo. [E sorride]
Dae tando, babbu, in su occu 'e sant'Antoni poniat semper non duos ma TRES bellos truncos! Unu pro Antoni mannu, unu pro Antoni minore, e unu pro mene!... [E ride] Salude a tottus!"
Mamma, il 17 gennaio del 2015, prima del brindisi in cui, per l'ultima volta, senza saperlo, festeggiavamo il suo compleanno.
Giusy Calia, "Alchimia dell'immagine" 2013-2014 (dettaglio

Nessun commento: