17 gennaio 2015

Tres bellos truncos

"A su occu 'e sant'Antoni de su vichinadu, babbu vocavat sos truncos pius mannos de su linnargiu, ca mama it s'unica emina de Orane chi teniat duos izzos chi sin navan' Antoni: frade meu mannu, izzu 'e su primu maridu 'e mama – mortu zovaneddu in sa gherra 'e s'Austria –, e Antoni minore, izzu 'e babbu meu, naschìu dae su sicundu cojuvìu... Sa notte chi soe naschìa eo, mama it in su occu 'e S'Auddhitta vinzas a sa una, poi sind est intrada a domo, e a sas tres soe naschìa... Dae tando, babbu, in su occu 'e sant'Antoni poniat semper non duos ma TRES bellos truncos! Unu pro Antoni mannu, unu pro Antoni minore, e unu pro mene... [e ride]. Salude a tottus!"
[Così M., oggi, brindando con noi per i suoi 90 anni.]